Time to relax

Lieve famiie en vrienden,

Weer bedankt voor al jullie berichtjes, we kijken er elke keer weer naar uit! Nu weer een berichtje van ons:

Na alle indrukken en belevenissen van de afgelopen weken lastten we eergisteren een relaxed dagje in. Zodoende startten we rustig op in Moab en zaten om 09:00 uur aan het ontbijt. We pakten alle spullen weer in en vertrokken richting Page, Arizona. Het zou weer een warm dagje worden en dat was al goed te voelen. Volgens het weerbericht 33 graden Celsius, dus onderweg ging de airco weer mooi aan. We reden richting het zuiden van de staat Utah, via Moment Valley de staat Arizona binnen. Altijd weer een prachtig gezicht om de wereldberoemde rotsformatie te zien verschijnen. Het is net of je in de reclame van Marlboro rijdt en de cowboy elk moment te voorschijn kan komen… Toen we dit mooie plaatje weer achter ons hadden gelaten, stopten we in het plaatsje Kayenta om even pauze te houden. We hadden immers alweer 2 uur gereden en hadden nog eens 2 uur rijden te gaan. Doordat er onderweg zoveel te zien is, ben je toch weer sneller op de plaats van bestemming dan gedacht. Bij aankomst in het hotel Days Inn te Page kwamen we erachter dat we een extra uurtje erbij hadden vandaag, want in indianengebied doen ze niet aan de zomertijd. We hadden weer een ruime kamer met zelfs een balkon! Alles werd weer geïnstalleerd en het was relax-time! Heerlijk op het balkon van het zonnetje genoten, een beetje lezen, internetten en een dutje doen. We zijn hier 2 dagen, dus morgen gaan we weer van alles ondernemen, vandaag even niks doen. Tegen de avond genoten van de zonsondergang van ons balkon. Wat hebben we het toch goed! Ook Page is al bekend terrein voor ons, dus ’s avonds besloten we naar de Chinees te gaan waar we de vorige keer ook hadden gegeten. Het buffet beviel deze keer ook weer goed. We kwamen weer helemaal verzadigd aan in het hotel, waar we nog Discovery keken en het reisverslag bijwerkte. Tegen 23:00 vielen we bijna voor de TV in slaap, dus toen maar lekker gaan dromen over al onze belevenissen tot nu toe…

Gistermorgen werden we allebei wakker van de warmte. We hebben wel een airco op de kamer, maar dat ding maakte nogal een herrie. Zodoende hadden we de balkondeuren open gelaten, we zaten immers op de 3e verdieping. Dat beloofde dus weer een lekker warm dagje te worden! We konden deze keer dus zelfs ons ontbijt buiten op het terras nuttigen. Niet verkeerd om de dag zo te beginnen! Onder het ontbijt besloten we dat we ’s morgens naar de Glen Canyon Dam zouden gaan. ’s Middags hadden we namelijk een boottocht naar Antelope Canyon op het programma staan. Het was maar 5 minuutjes rijden van het hotel naar het visitor centre van de Glen Canyon Dam. Deze dam is bijna net zo groot als de Hoover Dam bij Las Vegas, welke meer bekend is. De Glen Canyon Dam werd gebouwd om zo de waterstroom van de Colorado River beter te begeleiden. Een mooie bijkomstigheid is dat er ook energie opgewekt wordt. Heel indrukwekkend! We schreven ons ook in voor de tour met een gids. Na een security check gingen we als eerste naar dam zelf, waar we mochten rond wandelen en foto’s nemen. Ook kregen we informatie over de bouw van de dam, deze is hier nog maar ca. 50 jaar gebouwd en daardoor is het plaatsje Page ook ontstaan. Vervolgens gingen we naar het mekka van de dam, namelijk naar de turbines. Echt kolossaal, zeg! Na een uurtje was de tour weer afgelopen en hebben we aansluitend nog een film bekeken over de Glen Canyon Dam en daarmee het ontstaan van Lake Powell. Daarna reden we naar Wahweap Marina, vanwaar onze boottocht zou beginnen. We waren mooi op tijd om de tickets op te halen, dus konden daarna nog lekker op een bankje in de schaduw genieten van de activiteiten in de jachthaven. Om 13:00 uur moesten we inchecken op de boot genaamd “Desert Shadow”. Net iets anders dan de Dik Tevree (boot van ons pap en mam), maar toch even dat vertrouwde gevoel van lekker varen met de boot! We vaarden eerst richting de Glen Canyon Dam, wel erg gaaf om ook de dam vanaf de waterkant te zien! We vaarden verder over Lake Powel richting Antelope Canyon. Deze keer de Canyon vanaf de waterkant, de vorige keer dat we in Page waren zijn we vanaf het land in geweest om het zomaar te zeggen. Edwin en Elly weten dan meteen wat we bedoelen! We vaarden de canyon in en deze werd steeds nauwer en nauwer. We vaarden zover mogelijk totdat de boot nog ruimte genoeg had om te keren. Het was mooi, maar niet zo indrukwekkend zoals het aan land is. Toch blijven de aaneenschakeling van kleuren erg mooi! Daarna vaarden we naar Navajo Canyon, ook een mooi stukje van Lake Powell. Aan het einde van de Canyon lijkt het net of er een draak op de rotswand geschilderd is. Door de lichtval en erosie is deze compositie ontstaan en uiteraard hoort daar een legende van de indianen bij. Volgens de legenda zouden de kleuren van de rotswand zijn ontstaan door het bloed van een monster dat in deze regio is gedood. Ook weer leuk om te weten of niet? Na al dit moois vaarde de Desert Shadow op hoge snelheid weer terug naar Wahweap Marina, echt gaaf, even lekker uitwaaien! Aan het einde van de middag zat ons boottochtje er weer op en reden we terug naar Page. We gingen toen eerst even shoppen bij Walmart, ook kochten we meteen een broodje bij Subways als avondeten. Op de hotelkamer meteen lekker op het balkon gaan zitten en genieten maar! Lekker picknicken op ons eigen balkon en relaxen, heerlijk toch! Tegen 23:00 uur was het bedtijd voor deze vakantiegangers…

Vanmorgen weer lekker buiten ontbeten, wat een luxe! Na het ontbijt ging de karavaan weer verder, haha! Vandaag hoefden we niet zover te rijden naar Zion National Park, wel moesten we er rekening mee houden dat we in de staat Utah weer een uur in zouden leveren. Ben benieuwd hoe vaak we de horloge nog gaan verzetten. Ach, ja, het is vakantie dus we hoeven niet echt op de tijd te letten, maar het is uiteraard wel handig te weten hoe laat het is. Onderweg hadden we Wild West-taferelen op de weg, een gefrustreerde vrachtwagenchauffeur haalden allerlei achterlijke capriolen uit. Zo naderden we wegwerkzaamheden en vlak voordat we moesten stoppen, haalt die idioot ons en de auto voor ons gewoon nog in, je schrikt je helemaal te pletter! Konden we de berg op, achter deze giga-truck, met een slakkengangetje, en bedankt! Vervolgens ging meneer gewoon door en ging expres slingeren, toen er andere auto’s voorbij wilden gaan. Gelukkig konden we dit kort lontje naderhand op een veilige manier inhalen, waren we daar ook weer mooi van af! Is echt de eerste keer in al die jaren dat we dit meemaken, normaal is iedereen hartstikke relaxed op de weg. Ach, ja, kan gebeuren. Binnen een paar uur reden we Zion National Park binnen en ook daar waren ze met de weg en de tunnel bezig. Het oponthoud duurde niet lang en na de middag kwamen we aan bij het hotel Qualtiy Inn te Springdale, dit ligt plaatsje ligt direct naast het park. Eerst even gecheckt of de hotelkamer al klaar was, dit was nog niet het geval. Wel konden we gelukkig de Camry al bij het hotel parkeren, want de parkeerplaats bij het visitor centre was helemaal keivol! Zodoende gingen we gelijk Zion National Park in. In park rijden allemaal shuttlebussen, erg handig, je hoeft maar op te stappen en bij alle mooie uitkijkpunten + trails stopt de shuttlebus. We stapten pas op het eindpunt uit, namelijk bij de Temple of Sinawava. Deze trail loopt langs de Virgin River naar de The Narrows. Erg fijn dat we regelmatig in de schaduw konden lopen, want het was weer bloody hot! We liepen tot het water waar de The Narrows beginnen, een paar jaar geleden hebben we deze trail door het water gedaan, was echt een belevenis! Deze keer bleven op het droge, haha! Wel gingen we aan de kant van de Virgin River een tijdje zitten, even een appeltje eten en GENIETEN! Wat een prachtig park is dit toch! Vervolgens liepen we weer terug en onderweg kwamen we nog een slang(etje) tegen. Edwin helemaal in zijn nopjes! Toen we weer bij het begin van de trail kwamen, konden we vrijwel meteen in de shuttlebus en reden we terug naar het visitor centre. Ons hotel lag nog geen 5 minuutjes lopen van het visitor centre, dus liepen we terug naar de Quality Inn. Ondertussen sloegen we meteen nog even water en chips in bij de supermarkt. Gaat namelijk toch wel hard dat water met dat warme weer. Toen we bij opnieuw bij de Quality Inn aankwamen, konden we gelukkig wel inchecken, het was tenslotte al aan het einde van de middag. We hadden een ruime kamer op de begane grond met een zitje aan de voorzijde. Edwin pakte het notebook erbij en Janneke ging zitten lezen. We kwamen er toen ook achter dat het weer hier morgen niet erg goed eruit ziet, regen en onweersbuien. Voordat we gingen eten, besloten we dus te vragen bij de receptie of we 1 nacht konden cancellen, zodat we een nacht extra in Las Vegas zouden overnachten. Dit was mogelijk, mocht het weer morgen toch meevallen, dan kunnen we hier altijd tot de middag blijven en dan naar Las Vegas gaan. Dit is een paar uur rijden vanaf hier… Na deze move, liepen we naar Bit & Spur, een Mexicaans restaurant waar we al vaker hadden gegeten. We konden ook hier heerlijk buiten eten, dus was extra genieten van het avondeten. Ook zagen we nog een paar humming birds, echt leuk! Na deze smakelijke maaltijd liepen we weer terug naar het hotel. Op de hotelkamer ging Edwin TV kijken en Janneke werkte het reisverslag bij.

Zie ook:
http://www.google.nl/#hl=nl&q=zion+national+park&aq=f&aqi=g10&aql=&oq=&gs_rfai=&fp=df3ce003ab391470

Zo, dat was die weer voor dit moment, tot gauw maar weer!

Dikke knuffel van ons