Back in The States

Hi Again!!

Weer nieuwe belevenissen van Jip en Janneke vers van de pers:

Eergisteren de wekker om 07:00 uur gezet, want om 09:00 uur moesten we ons uiterlijk melden bij de ferry om weer terug te reizen naar The States. Ons hotel lag maar 1 block verwijderd van de ferry, dus helemaal goed! Na het ontbijt uitgecheckt en naar de ferry gereden. Daar ging het er officieel aan toe, voordat we de ferry op mochten. De Camry werd door Edwin vakkundig geparkeerd, want het hield allemaal niet over. Rond 10:30 uur werd het signaal door de kapitein gegeven dat we gingen vertrekken. Edwin en ik gingen mooi naar het voorste gedeelte van de ferry en genoten van het uitzicht tijdens de oversteek van Victoria naar Port Angeles. We zagen zelfs nog zeehondjes en ook nog een soort dolfijnen/bruinvissen. Geprobeerd dit te fotograferen en te filmen, maar dat viel niet erg mee. Na een overtocht van 2 uur reden we de ferry weer af: BACK IN THE STATES. Het was nog te vroeg om naar het hotel te gaan, dus eerst maar een Starbucks opgezocht voor een café mocha. De gewone koffie is hier namelijk net slootwater, dus Starbucks biedt uitkomst. Ze zouden hier het Senseo-apparaat moeten introduceren, dan weten ze pas wat koffie is, haha! Na deze pitstop reden we naar het visitor centre van Olympic National Park om informatie in te winnen over dit park. We besloten om als eerste naar Hurricane Ridge te rijden. Het zicht zou “on the top” goed zijn, dus via de bochtige weg naar boven gereden. On the top was het uitzicht inderdaad schitterend, maar KOUD!!! We zijn toen maar meteen gaan wandelen om het warm te krijgen. Aan het begin van de trail kwamen we een ranger met een aantal aandachtige luisteraars tegen. Klonk interessant, dus wij “haakten” mooi aan! Altijd leuk om meer te horen over de omgeving in een nationaal park. Ondertussen liep er een hertje langs de trail, dus fototoestel erbij gepakt en maar foto’s maken! Na de interessante info van de ranger zelf ook nog een trail gelopen. Toen kwamen we korhoenders tegen, echt grappig hoe die daar aan het rondscharrelen waren. Het liep inmiddels tegen het einde van de middag, dus de auto maar weer opgezocht. En tot onze verbazing stond er een hertje op de parkeerplaats bij onze auto, zo schattig!!! Uiteraard moesten hier ook foto’s van gemaakt worden en na deze fotosessie reden we weer terug naar Port Angeles. Het zicht was echt heel slecht, want er kwam enorm veel mist opzetten. Toen we weer beneden waren, klaarde het weer gelukkig weer een beetje op. We logeerden deze keer in Super8 en reden dankzij de Neverlost er zo naar toe. Wat een uitvinding toch! Is wel zo relaxed rijden. Alles weer naar de kamer gesleept en een plekje gegeven. Als avondeten werd het een keertje Mac Donalds, na een aantal trails gelopen te hebben, smaakt het dan nog lekkerder! Na deze maaltijd weer terug gewandeld naar ons hotel. Je bent dan echt onderhand de enige op straat, heel opvallend, die Amerikanen zullen wel denken: “Daar lopen weer een stel toeristen”, haha! Na zo’n inspannende dag was het alweer snel bedtijd, beter gezegd, je houdt je ogen gewoon niet open, dus rond 21:30 uur lagen we als roosjes te slapen…

Zaterdag 11 september 2010 een gedenkwaardige dag… Alles op TV gaat erover en de vlag natuurlijk halfstok.
Weer op tijd opgestaan, want we wilden vandaag zoveel mogelijk zien van de rest van Olympic National Park. Voordat we gingen ontbijten ook nog even ons pap en mam gebeld. Bij het ontbijt kwamen we nog een bekende tegen, namelijk een mevrouw die ook bij de wandeling met de ranger erbij was. Echt stom toeval, dus gezellig zitten kletsen met haar en haar man + zoon. Uiteraard tips uitgewisseld met betrekking tot de nationale parken, dus genoeg gespreksstof! Na deze gezellige klets uitgecheckt en als eerste maar even getankt, want in de nationale parken moet je er niet vanuit gaan dat er voorzieningen zijn. Onze eerste stop zou zijn aan het einde van de weg van Elwha om een dam in de rivier te bekijken. Dit is het laatste jaar, want ze gaan hier de rivier zijn natuurlijke verloop teruggeven, zodat de zalmtrek weer hersteld kan worden. Nadat we de dam hadden bekeken, vervolgden we onze weg richting Lake Crescent. We wilden namelijk in die omgeving een trail gaan lopen. We kozen ervoor om de trail “Moments in Time” te lopen, deze ging door het bos en langs het meer. Echt zo mooi, we zagen eekhoorntjes en ook nog weer een hertje. Na deze trail weer de Camry in en op weg naar Sol Duc. Ook hier wilden we een trail lopen en we kozen voor de watervallen. We klauterden door het bos om na zo’n anderhalve kilometer weer versteld te staan van zoveel moois. Je blijft foto’s maken en filmen! Alles weer vastgelegd en toen dezelfde weg terug. Dus van al dat gewandel hadden we wel trek gekregen, dus maakten we een stop in het plaatsje Forks om daar een broodje bij Subways te gaan eten. Volgens mij smaakt alles door de buitenlucht nog beter dan normaal! Na deze verwennerij gingen we richting het Hoh Rain Forest en toen we weg wilden rijden, kwamen de familie van het ontbijt weer tegen. Stonden ze naast ons geparkeerd, haha!! Echt grappig, hoe is het mogelijk. En dit was niet de laatste keer, want die dag kwamen we hen nog 2x keer tegen. Elke keer was het weer: “Hi again!” en wensten ze ons nog een fijne vakantie toe. Toen we bijna bij het Hoh Rain Forest waren, zagen we nog een wapiti (hert met gewei) bij de rivierbedding, echt super!! Foto’s genomen en daarna op naar de trail “Hall of Mosses”. Ook weer helemaal geweldig. Het liep inmiddels tegen het einde van de middag en we wilden ook nog naar de strand in het nationaal park, dus het werd tijd om weer verder te trekken. We kozen er voor om aan de kustlijn te kiezen voor Ruby Beach en Beach 4. Blijft altijd mooi aan het strand en de zee was ook nog erg onstuimig, dus het fototoestel maakte weer overuren. Aangezien we nog ruim een uur naar ons hotel in Ocean Shores moesten rijden, rond 17:30 uur het Olympic National Park achter ons gelaten. We hadden hier graag nog iets langer gebleven, echt een heel mooi park, er is zoveel te zien, zoals alpine gebied, bossen en de kust. Echt adembenemende uitzichten gehad in dit park, een echte aanrader dus! Toen we uiteindelijk aankwamen bij ons hotel in Ocean Shores, werd het al donker! Het gaat hier nu ook snel, want tegen 19:00 uur wordt het al donker! Niks aan, hoor! Nadat we alles weer hadden geïnstalleerd op onze hotelkamer, gingen we op aanraden van de receptionist naar restaurant “Alec’s”. Edwin had een steak en ik nam zalm, was om te smullen! Toen we weer helemaal verzadigd waren, weer naar ons hotel gewandeld en op onze kamer nog even TV gekeken. Niet te laat naar bed, want er stond een reisdag voor de deur…

Zie ook:
http://www.nps.gov/pwr/olym/

Vandaag dus niet al te laat opgestaan, lees 07:00 uur, zodat we op tijd op weg konden richting Spokane. Spokane ligt helemaal aan de andere kant van de staat Washington, dus we rekenden op zo’n 6 uur rijden. Na het ontbijt uitgecheckt en we reden van de kust richting het oosten. Onderweg nog even een sms-je naar onze buurtjes gestuurd hoe het daar was. Fijn om te horen dat de uitslag goed is, Irma! Via Olympia reden we weer richting Seattle en toen rechtsaf om het zomaar te zeggen, haha! Na 2 uur rijden ervoor gezorgd dat de dorst van de Camry werd gelest en zelf waren we ook wel toe aan een Starbucks. Na deze stop reden we verder via de I-90 naar het oosten. Heel opmerkelijk hoe het landschap na een aantal kilometers er weer zo anders uitziet. De reis verliep voorspoedig en rond 14:00 uur stopten we nogmaals, nu voor de lunch bij Subways in Moses Lakes. Weer zitten smullen van onze broodjes en daarna nog 100 miles to go to Spokane. Tegen 16:00 uur parkeerden bij het Best Western nabij het vliegveld van Spokane. Ligt namelijk gunstig nabij de highway en aangezien we morgen nog een reisdag hebben, komt dat goed uit! Na het inchecken en onze nieuwe kamer geïnspecteerd te hebben, gingen we meteen maar weer op pad. We wilden namelijk nog naar het Riverfront Park in Spokane. Dit park is aangelegd vanwege Expo 1974 en werd aanbevolen in diverse reisboeken. Het is inderdaad een mooi groen park met veel water, met name de watervallen zijn erg spectaculair! Heerlijk rondgewandeld en ook genoten van het zonnetje. Na een paar uur weer naar het hotel gegaan. Eerst toen de was in een wasmachine bij het hotel gestopt en toen gaan eten bij Denny’s, lag namelijk tegenover het hotel. Een restaurantketen dat je in heel Amerika wel tegen komt, altijd goede ervaringen mee en hier ook weer! Toen wij klaar waren met eten had de wasmachine ook zijn werk gedaan, dus kon de was meteen in de droger. Erg handig dat deze service wordt aangeboden door de hotels. Op de hotelkamer ging Edwin genieten van de flatscreen-TV en Janneke werkte het reisverslag bij. Ook de foto’s nog even bekeken en toen was het al snel laat. Was eigenlijk niet de bedoeling, want morgen moeten we zo’n 400 miles rijden om bij het Yellowstone National Park te komen. Ach, ja, we hebben vakantie, dus kunnen het rustig aan doen, haha! Welterusten dan maar of eigenlijk moeten we voor jullie zeggen een hele goedemorgen!!!

Liefs van
Edwin en Janneke

Zie ook:
http://spokaneriverfrontpark.com/