Take it easy in Sedona

Lieve familie en vrienden,

Vanmorgen was het voor Edwin niet zo’n fijne start, omdat hij enorm last van zijn rug had. Rustig opstarten dus, even de krant lezen en kijken of er berichtjes op onze blog waren. We zouden wel zien hoe de dag zou verlopen. Een warme douche hielp in ieder geval al voor de spieren. Hierna liepen we naar de ontbijtruimte en de zon was ook weer duidelijk van de partij. Bij de ontbijtruimte kun je gelukkig lekker in de schaduw ontbijten. Edwin was van mening dat een beetje beweging wel goed zou zijn, dus kozen we voor een niet al te lange wandeling in de schaduw, namelijk West Fork Oak Creek Trail. Via de scenic byway 89A reden we naar het beginpunt van deze trail en kwamen daar rond 10:30 uur aan. Tot onze verbazing stond er een hele rij met auto’s te wachten tot je de parkeerplaats bij deze trail op mocht. De duur van deze trail is 2 tot 3 uur, dus een snelle rekensom, dat zou nog wel even gaan duren. Als er 1 auto het parkeerterrein verliet, was het eerst $ 10,- betalen en dan mocht je verder. We keerden dus om en plan B werd uit de kast gehaald. We reden naar de outlet mall van Village of Oak Creek. Daar aangekomen, konden we de conclusie trekken, dat ook hier de crisis had toegeslagen. Ruim 80% van de winkels stond leeg, dus bleef er maar 20% over om te shoppen. Daar waren we dus snel klaar mee, haha. Inmiddels was het rond de middag, wat zouden we doen, nog een poging wagen bij West Fork Oak Creek Trail? Het was weer aangenaam warm, om het zomaar te zeggen, namelijk 32 graden celsius. De trail bij West Fork is grotendeels in de schaduw en schijnbaar 1 van de mooiste wandelroutes in Sedona, dus we waagden het erop. Aangezien we toch langs de Shell kwamen, gelijk maar even de Camry weer bij getankt. Deze keer voor $ 2,55 per gallon!!! De Camry zette daarna weer koers naar de scenic byway 89A en een half uurtje later stonden we weer bij de parkeerplaats van de bewuste trail. Er stonden nu 4 auto’s te wachten, wij sloten deze keer toch maar aan. Tijdens het wachten peuzelden we een banaantje op en na een wachttijd van 10 minuten waren we de gelukkigen, we mocht het parkeerterrein op :-) Via een zandpad loop je langs de West Fork of Oak Creek midden door de bossen en met duizelingwekkende rotsformaties boven je, echt een mooi uitzicht! Uiteraard moesten we meerdere malen de West Fork of Oak Creek oversteken, totaal 14 keer. Edwin probeerde het droog te houden en Janneke baggerde lekker door het water heen. Wat uiteindelijk voor Janneke leidde tot een behoorlijk modderachtig geheel, maar dat mocht de pret niet drukken, gelijk een voetmassage ;-). Bij de volgende oversteek, hupsakee, weer de voetjes schoon en afgekoeld. Ook stak de wind zo nu en dan op, dus blaadjes dwarrelden naar beneden, de herfst deed ook hier zijn intrede. Alleen voor je gevoel klopt het niet gezien de temperatuur hier. Verder zagen we onderweg nog diverse vlinders en roetsjten de eekhoorntjes vrolijk door de bomen. Edwin hoopte nog een slang te zien, maar die heeft ons misschien wel gezien, maar andersom gelukkig niet ;-) De beweging deed Edwin goed wat betreft zijn rug, maar hij was ook weer blij dat we bij het eindpunt waren. Daar spraken we nog een Amerikaanse mevrouw, ze vroeg zich af of wij uit Europa kwamen. Zelf had ze tot haar 18e in München gewoond en nu woonde ze in Tucson. We bleken het genoegen te hebben met The Wolve Wispherer. Echt een heel leuk mens, die vol passie over haar werk vertelde en daarnaast vond ze het zo leuk om nu weer eens met Europeanen te praten. Als we nog keer in Tuscon komen, moesten we zeker haar doggy ranch bezoeken! Na deze gezellige klets stapten we in de Camry en reden we terug naar het hotel. Daar trokken we onze zwemkleding aan en gingen lekker in de hot tub zitten, goed voor Edwins rug! Hierna nog even in de schaduw bij het zwembad relaxen en rond 18:00 uur begonnen onze magen toch wel te knorren. Even omkleden en toen de Camry weer in, want we wilden graag eten bij het Szechuan Restaurant. Daar hebben we 2 jaar geleden zo lekker gegeten, dus voor herhaling vatbaar. Het was te ver om te lopen, dus op zijn Amerikaans met de auto er naar toe. Het was weer genieten en er kon geen toetje meer bij! Daarna dus op de kamer uitbuiken en relaxen. Nog zelf even koffie zetten op de kamer en wij konden er weer tegen voor vandaag.

Voor jullie bijna weekend, en wij liggen nu al relaxed op ons kingsize bed en hopelijk dadelijk te kunnen slapen als roosjes.

Liefs van ons