De mooie omgeving van Moab en de verzopen Nikes

Lieve familie en vrienden,

Vanmorgen werden we warempel wakker van de wekker, hoewel deze op 07:00 uur stond, gaan we het nog leren. Ook maar eens contact gezocht met het thuisfront ofwel ons pap en ons mam. Na dit telefoontje begonnen we op ons gemakje aan ons ochtendritueel, het is tenslotte vakantie. Ook bij dit hotel zat het ontbijt erbij, dus we konden gewoon weer aanschuiven om het zomaar te zeggen. Was weer prima geregeld en met een goede ondergrond begonnen we dus de dag. Na het ontbijt wandelden we even naar onze buren ofwel Tag-A-Long Expeditions. We hebben bij deze organisatie al vaker geboekt, zoals raften of 4x4-drive. Altijd goed bevallen, dus we gingen eens bekijken of we voor morgen nog iets konden boeken naar ons zin. We kozen voor een day-trip, ’s morgens met een jetboat over de Colorado en ’s middags een 4x4-drive door Arches National Park including off te road. Hierna was het tijd om de plannen voor vandaag te maken. We hadden verschillende opties en besloten als eerste een trail aan de scenic byway 128 te gaan lopen: Negro Bill Trail to Morning Glory Bridge. We reden via de scenic byway naar de parkeerplaats waar de trail begon en onderweg stuitten we weer op wegwerkzaamheden. Deze keer stonden er geen mannetjes of vrouwtjes met borden “Stop” of “Slow down” maar was er gekozen voor een stoplicht op zonne-energie! Ze waren namelijk bezig met een nieuw fietspad aan te leggen naast de scenic byway, schijnt hier helemaal hot te zijn om te fietsen… Wellicht een andere keer als het fietspad klaar is, maar we gingen nu eerst wandelen en hopelijk niet als verzopen katjes zoals gisteren. Het was zonnig met af en toe een wolkje, dus zag er goed uit. Maar na gisteren durven we natuurlijk niets meer te garanderen, haha! Het was behoorlijk druk met mede-wandelaars toen we rond 10:00 uur begonnen met de roundtrip van 6 miles. Ook was er een groepje hikers met een hond, genaamd Freddy. Het beest was helemaal door het dolle heen en rende constant voor ons uit, want we liepen tegelijk met dat groepje hikers op. Ook sprong Freddy bij elke gelegenheid, die zich voor deed, in het water, vervolgens liep die weer rakelings langs je heen of schudde je helemaal nat, en bedankt! Het was een supermooie trail, maar wel met het nodig klim- en klauterwerk plus er diende door het water 'gewaad' te worden ofwel proberen je schoenen droog te houden was een hele klus. Ook deze keer waren we weer verbaasd dat we toch al zo vaak in Moab waren geweest, maar nog nooit op het idee waren gekomen om deze trail te lopen. Het landschap was zo mooi, je moest soms gewoon even stil gaan staan om al het moois in je op te nemen. En jawel, op een gegeven moment werd het eigenlijk onmogelijk om het stroompje over te steken zonder natte voeten te krijgen. Edwin had sandalen aan, dus op zich niet zo erg, maar Janneke had haar Nikes aan. Ja, ja, toch nog iets wat verzopen was aan het einde van de wandeling, de Nikes van Janneke! Die schoenen zagen er niet meer uit, want je banjert ook weer door het rode zand ofwel de Nikes waren spontaan van kleur veranderd, haha! Maar na ruim anderhalf uur van grenzen verleggen kwamen we aan bij de slotcanyon en werden we verrast door de enorme arch. We hebben hier uitgerust en van het uitzicht zitten genieten! Ook kwam Freddy af toe nog langs en was met een stok aan het slepen, Edwin was de pineut en mocht mee spelen. Nog even gekletst met het groepje hikers, voordat zij weer verder gingen, inclusief Freddy. Ze waren ook in Nederland geweest en vond het helemaal geweldig, vooral al die fietsen, haha. Na onze break gingen we ook weer terug richting het beginpunt. We deden het rustig aan, om nog extra te kunnen genieten van deze mooie trail. Af en toe was het even goed kijken, waar we ook al weer naar toe moesten, maar we kwamen na ruim anderhalf uur wandelen/klauteren weer aan bij de parkeerplaats. Aangezien de schoenen van Janneke niet meer om aan te zien waren, besloten we eerst maar terug te gaan naar het hotel om daar van schoenen te wisselen. In het hotel hielden we een korte siesta en hadden via de App nog contact met Nederland. Dat het tegenwoordig allemaal zo kan, ongelooflijk! Toen we de eerste keer naar Amerika gingen, belden we nog collect call een keer per week naar huis, haha! Tja, in 10 jaar tijd kan er veel veranderen. Na onze break gingen we met toonbare schoenen aan op pad richting Canyonlands National Park. Toch nog altijd een eindje rijden en rond 16:00 uur reden we het park binnen. In dit park zijn we al vaker geweest, dus sloegen we het visitor center over deze keer, en reden naar diverse viewpoints. Het was deze keer zeer helder en de lichtval was ook erg mooi zo aan het einde van de middag. We genoten weer van al het moois dat de natuur hier te bieden heeft en legden alles zo goed mogelijk vast op camera. Op zijn tijd even ergens gaan zitten en genieten maar! Na 2 uur in dit mooie park reden we weer terug richting Moab, waar we tegen 18:30 uur aankwamen. Aangezien het rond etenstijd was, gingen we maar meteen op zoek naar een restaurant. Deze keer werd het The Denny’s en altijd we redelijk gezond: een sirloin steak, met mashed potatoes en broccoli of courgette. Na deze lekkere maaltijd reden we terug naar ons hotel. Aangezien we morgenochtend om 07:15 uur al bij Tag-A-Long worden verwacht, was het deze keer ’s avonds tijd voor een waterballet. Ook pakte Janneke alvast de tas in voor morgenvroeg, tja, kan maar alvast gedaan zijn. Maar eigenlijk ook omdat Janneke niet zo van het vroege opstaan is en dan niet altijd even helder is heel vroeg in de morgen, haha! Wat een zelfkennis, he! Verder hielden we ons bezig met de Telegraaf lezen, TV kijken en uiteraard het reisverslag bijwerken.

Liefs van Edwin en Janneke