We have survived
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Edwin
18 September 2013 | Verenigde Staten, Moab
Lieve familie en vrienden,
Vanmorgen werden we allebei voor de wekker wakker, dus eerst de berichtjes bij onze blog doornemen en ook maar eens scannen wat Prinsjesdag had opgeleverd of juist niet… Na dit nieuws uit Nederland, was het tijd voor een verfrissende douche. Ook ging Janneke alvast de spullen ordenen voor vertrek. Uiteraard genoten we ook deze dag weer van het ontbijt in het hotel en deze keer hadden ze ook omelet met bacon, niet verkeerd! Ook was er de mogelijkheid om een soort kaneelbroodje-achtig mee te nemen voor onderweg. Wat een verwennerij! Na het ontbijt werd alles in de Passat geladen en de karavaan kon weer vertrekken. We gingen vandaag eerst naar Dinosaur National Monument in Colorado, alvorens we koers zetten richting Moab. Aangezien het een lang stuk rijden zonder voorzieningen zou zijn, tankten we maar alvast in Vernal. Het is altijd een gereken bij het benzinestation, want je moet van tevoren betalen. Edwin gooide de tank weer vol en Janneke mocht de ramen weer poetsen, de taakverdeling was weer duidelijk. Na deze korte stop reden we naar het visitor center en verzamelden informatie over dit gedeelte van het park. We besloten om de scenic drive geheel te rijden tot het einde en daar een trail te doen. Onderweg zouden we verschillende uitzichtpunten aandoen. In dit gedeelte bleken geen dino’s te bezichtigen te zijn, maar waren het vooral vele mooie vergezichten. Op het einde van de scenic drive wilden we dus een trail lopen naar een overlook. Het was al die tijd zonnig geweest, maar er kwamen wel donkere wolken aan. We maakten toen een verkeerde inschatting, we dachten dat de bui aan de andere kant van de canyon bleef hangen, maar dat was dus niet het geval. Halverwege de trail begon het te hozen, dat was op zich nog niet zo erg, maar het begon ook te onweren. Wow, dat was even schrikken! We zijn zo snel als we konden terug gegaan naar de auto en kwamen drijfnat aan. We werden dus letterlijk en figuurlijk overvallen door het weer en moesten even bijkomen in de auto van ons avontuur. We dropen helemaal en we konden niet meteen droge kleren aantrekken, want de bui bleef hangen. Verwarming dus vol aan gezet en toen we weer zicht hadden, zijn we naar een ander uitkijkpunt gereden, waar het wel al was opgeklaard om daar om te kleden.. We konden onze kleren bijna uitwringen, dus daarna alles op een handdoek op de achterbank laten drogen, want de zon brak gelukkig weer door. Aangezien het al na de middag was, besloten we terug te gaan rijden naar het visitor center en deden onderweg nog een paar uitzichtpunten aan. Onderweg kwamen we ook nog allerlei wild tegen, zoals proghorn antelopes, hertjes en als een gek overstekende chipmunks. Ook liepen er in het park koeien gewoon vrij rond, dus daar moesten we ook nog even voor stoppen, want de kalfjes moesten op de foto. Bij het laatste uitkijkpunt verorberden we onze lunch en hadden een supermooi uitzicht. Het lijkt wel soms een schilderij, je blijft er naar kijken. Maar het was rond 14:00 uur toch echt de hoogste tijd om te gaan, want we moesten nog ongeveer 3 uur rijden naar Moab. De Tomtom werd weer aangeslingerd en we gingen richting het zuiden, maar bleven nog wel in de staat Colorado. Het was een weg vol variatie om het zomaar te noemen. Verschillende landschappen passeerden de revue, van allerlei kleuren rotsen tot alpine gebied. We zigzagden ons een weg naar boven en vervolgens weer naar beneden, waarbij we op moesten letten dat er niet zomaar een koe overstak, want ook hier liepen die vrij rond. Ook kon dit gedeelte van de route als gatenkaas worden benoemd. Het was voor Edwin dus ook inspannend rijden, om de gaten in het wegdek te ontwijken. Aan het einde van 179-South waren ook nog eens wegwerkzaamheden en we moesten gewoon over niet geasfalteerde weg rijden. Dat is toch ook wat! Mag je van het verhuurbedrijf niet over onverharde wegen rijden, maar bij wegwerkzaamheden ontkom je er niet aan. We zeiden al tegen elkaar als Ruud, onze buurman, dit ziet, die ligt in een deuk, hoe ze hier te werk gaan. We hebben er foto’s van gemaakt! Na deze belevenis konden we gelukkig de afslag nemen naar de Interstate, deze was gelukkig wel mooi geasfalteerd. Ook al was het al later in de middag, we besloten toch om de scenic drive richting Moab te nemen. We hebben deze route al vaker gereden, maar het blijft zo ontzettend mooi en genieten! We maakten nog een stop bij de Colorado en genoten inmiddels weer van de zon en ook de supermooie omgeving. Vervolgens reden we richting het hotel in Moab, waar we rond 18:00 uur aankwamen. Na het inchecken en de koffers op de kamer te hebben gezet, gingen we maar meteen op zoek naar een restaurantje voor het avondeten. Deze keer werd het Italiaans, gisteren hadden we namelijk Mexicaans. Op de goede afloop van onze belevenissen van vandaag, vonden we wel dat we een borrel hadden verdiend bij het Italiaanse eten. Nadat we hadden gesmuld van de pasta en de pizza, was het tijd voor Starbucks. Mmm, echt zo lekker! Toen we weer verzadigd waren, liepen we terug naar ons hotel, Hampton Inn. Vorig jaar waren we hier met Edwin en Elly, daar hebben we mooie herinneringen aan, die haalden we dus onderweg ook op. Zo waren we voordat we het wisten weer terug op de hotelkamer. Edwin was weer dikke vrienden met de Ipad en Janneke werkte het reisverslag uit. Vervolgens nog even TV gekeken en daarna vielen de luikjes al snel dicht...
Welterusten en liefs van Edwin en Janneke
Vanmorgen werden we allebei voor de wekker wakker, dus eerst de berichtjes bij onze blog doornemen en ook maar eens scannen wat Prinsjesdag had opgeleverd of juist niet… Na dit nieuws uit Nederland, was het tijd voor een verfrissende douche. Ook ging Janneke alvast de spullen ordenen voor vertrek. Uiteraard genoten we ook deze dag weer van het ontbijt in het hotel en deze keer hadden ze ook omelet met bacon, niet verkeerd! Ook was er de mogelijkheid om een soort kaneelbroodje-achtig mee te nemen voor onderweg. Wat een verwennerij! Na het ontbijt werd alles in de Passat geladen en de karavaan kon weer vertrekken. We gingen vandaag eerst naar Dinosaur National Monument in Colorado, alvorens we koers zetten richting Moab. Aangezien het een lang stuk rijden zonder voorzieningen zou zijn, tankten we maar alvast in Vernal. Het is altijd een gereken bij het benzinestation, want je moet van tevoren betalen. Edwin gooide de tank weer vol en Janneke mocht de ramen weer poetsen, de taakverdeling was weer duidelijk. Na deze korte stop reden we naar het visitor center en verzamelden informatie over dit gedeelte van het park. We besloten om de scenic drive geheel te rijden tot het einde en daar een trail te doen. Onderweg zouden we verschillende uitzichtpunten aandoen. In dit gedeelte bleken geen dino’s te bezichtigen te zijn, maar waren het vooral vele mooie vergezichten. Op het einde van de scenic drive wilden we dus een trail lopen naar een overlook. Het was al die tijd zonnig geweest, maar er kwamen wel donkere wolken aan. We maakten toen een verkeerde inschatting, we dachten dat de bui aan de andere kant van de canyon bleef hangen, maar dat was dus niet het geval. Halverwege de trail begon het te hozen, dat was op zich nog niet zo erg, maar het begon ook te onweren. Wow, dat was even schrikken! We zijn zo snel als we konden terug gegaan naar de auto en kwamen drijfnat aan. We werden dus letterlijk en figuurlijk overvallen door het weer en moesten even bijkomen in de auto van ons avontuur. We dropen helemaal en we konden niet meteen droge kleren aantrekken, want de bui bleef hangen. Verwarming dus vol aan gezet en toen we weer zicht hadden, zijn we naar een ander uitkijkpunt gereden, waar het wel al was opgeklaard om daar om te kleden.. We konden onze kleren bijna uitwringen, dus daarna alles op een handdoek op de achterbank laten drogen, want de zon brak gelukkig weer door. Aangezien het al na de middag was, besloten we terug te gaan rijden naar het visitor center en deden onderweg nog een paar uitzichtpunten aan. Onderweg kwamen we ook nog allerlei wild tegen, zoals proghorn antelopes, hertjes en als een gek overstekende chipmunks. Ook liepen er in het park koeien gewoon vrij rond, dus daar moesten we ook nog even voor stoppen, want de kalfjes moesten op de foto. Bij het laatste uitkijkpunt verorberden we onze lunch en hadden een supermooi uitzicht. Het lijkt wel soms een schilderij, je blijft er naar kijken. Maar het was rond 14:00 uur toch echt de hoogste tijd om te gaan, want we moesten nog ongeveer 3 uur rijden naar Moab. De Tomtom werd weer aangeslingerd en we gingen richting het zuiden, maar bleven nog wel in de staat Colorado. Het was een weg vol variatie om het zomaar te noemen. Verschillende landschappen passeerden de revue, van allerlei kleuren rotsen tot alpine gebied. We zigzagden ons een weg naar boven en vervolgens weer naar beneden, waarbij we op moesten letten dat er niet zomaar een koe overstak, want ook hier liepen die vrij rond. Ook kon dit gedeelte van de route als gatenkaas worden benoemd. Het was voor Edwin dus ook inspannend rijden, om de gaten in het wegdek te ontwijken. Aan het einde van 179-South waren ook nog eens wegwerkzaamheden en we moesten gewoon over niet geasfalteerde weg rijden. Dat is toch ook wat! Mag je van het verhuurbedrijf niet over onverharde wegen rijden, maar bij wegwerkzaamheden ontkom je er niet aan. We zeiden al tegen elkaar als Ruud, onze buurman, dit ziet, die ligt in een deuk, hoe ze hier te werk gaan. We hebben er foto’s van gemaakt! Na deze belevenis konden we gelukkig de afslag nemen naar de Interstate, deze was gelukkig wel mooi geasfalteerd. Ook al was het al later in de middag, we besloten toch om de scenic drive richting Moab te nemen. We hebben deze route al vaker gereden, maar het blijft zo ontzettend mooi en genieten! We maakten nog een stop bij de Colorado en genoten inmiddels weer van de zon en ook de supermooie omgeving. Vervolgens reden we richting het hotel in Moab, waar we rond 18:00 uur aankwamen. Na het inchecken en de koffers op de kamer te hebben gezet, gingen we maar meteen op zoek naar een restaurantje voor het avondeten. Deze keer werd het Italiaans, gisteren hadden we namelijk Mexicaans. Op de goede afloop van onze belevenissen van vandaag, vonden we wel dat we een borrel hadden verdiend bij het Italiaanse eten. Nadat we hadden gesmuld van de pasta en de pizza, was het tijd voor Starbucks. Mmm, echt zo lekker! Toen we weer verzadigd waren, liepen we terug naar ons hotel, Hampton Inn. Vorig jaar waren we hier met Edwin en Elly, daar hebben we mooie herinneringen aan, die haalden we dus onderweg ook op. Zo waren we voordat we het wisten weer terug op de hotelkamer. Edwin was weer dikke vrienden met de Ipad en Janneke werkte het reisverslag uit. Vervolgens nog even TV gekeken en daarna vielen de luikjes al snel dicht...
Welterusten en liefs van Edwin en Janneke
-
18 September 2013 - 08:56
Marieke:
Wat een avonturen! Ook foto's van de twee verzopen katten gemaakt? -
18 September 2013 - 10:53
Buurtje:
Heerlijk om jullie reisverhalen te lezen en de foto's te bewonderen. Echt super leuk!
En fijn dat je in Veghel mag blijven werken (had vorige keer te weinig tijd om te reageren). Ik verheug me alweer op het volgende verslag! Groetjes -
18 September 2013 - 14:29
Boy:
Ja, Edwin en Janneke, het is iedere keer weer mooi om jullie verslag te lezen maar waar zijn inderdaad die foto's van die verzopen katten? Rij anders even terug. -
18 September 2013 - 16:45
Ine En John:
fijn dat je in Veghel mag blijven. Beter iets dan niets.
Genieten van jullie foto's en reisverslagen.
Mis wel de foto's van die verzopen katjes en anders toch zeker van iemand anders die verzopen is.
-
21 September 2013 - 07:39
Jeannette:
Heej Edwin en Janneke, Ik had die foto ook graag willen zien hahahaha....volgend jaar dan maar eentje maken. Wat fijn voor Janneke dat je in Veghel mag blijven!!! xxxxjes van ons -
21 September 2013 - 09:49
Edwin En Elly:
Hey Edwin en Janneke,
Nadat we dit jaar 8 weken in the States hebben doorgebracht (van 24 juni tot 21 augustus) zijn we nu druk met het voorbereiden van onze verhuizing. Daarom hebben we onze email een tijdje niet bekeken en jullie berichtje pas laat gelezen. We hebben ook dit jaar weer een super tijd in de USA gehad. Bij jessica, André en de kids in Wichita Falls Texas en bij Pat en Marian in Las Cruces New Mexico. We zijn veel onderweg geweest met de speedboat op Lake Texoma. Lekker relaxed dit jaar. We worden ook al een jaartje ouder.
Zo te lezen maken jullie weer een prachtige rondreis. Alleen jammer dat het weer niet altijd meewerkt. Met heel veel plezier kijken wij ook terug naar de dagen die we samen in Moab waren. Veel mooie plaatsen bezocht.
We wensen jullie nog heel veel reis- en kijkgenot.
En vanaf nu blijven we jullie volgen.
Kisses and hugs,
Edwin & Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
