Vanuit de grotten naar de dinosaurussen

Lieve familie en vrienden,

Daar zijn we weer met een update vanuit The States!

Allereerst bedankt voor jullie lieve en leuke berichtjes! Zo leuk om te lezen, zo ver van elkaar vandaan, maar toch heel dichtbij door jullie berichtjes!

Gisterenmorgen zijn we dus vertrokken uit Lehi, nabij Salt Lake City, op weg naar de Timpanogos Cave National Monument. Via Uinta Forest reden we binnen 20 minuten naar de grotten. Bij het visitor center checkten we eerst of er nog tickets beschikbaar waren. We hadden geluk en konden direct met de eerstvolgende tour mee. Maar om aan die tour deel te nemen, moesten we eerst nog even als berggeit spelen. De grotten liggen namelijk helemaal in de top van de berg verscholen. Via een zeer steile trail van 1,5 miles aan de noordkant van Mnt. Timpanogos, zigzagden we ons een weg naar boven, een stijging van ongeveer 330 meter. Dat was nog eens een beproeving! Onderweg kwamen we ook bordjes tegen als je last had van ademhaling of duizelingen, moest je weer naar beneden gaan. Zelfs halverwege stond een emergency phone! Gelukkig hebben we die niet nodig gehad, maar Janneke vroeg zich tijdens het omhoog klauteren ernstig wie zo maf was geweest om ooit grotten te gaan zoeken in de top van een berg! Maar onze inspanningen werden beloond met mooie uitzichten, niet te dicht bij de rand gaan staan, dan ging het goed, haha. Ook waren we het over eens dat deze onverwachte exercise goed was vanwege onze vette hapdag van gisteren. Uiteindelijk kwamen bij de ingang van de grotten aan en we konden inderdaad meteen deelnemen aan de tour. Deze keer waren we de enige Europeanen, normaal gesproken kom je overal in Amerika Europeanen of zelfs Nederlanders tegen. Nu ik dit schrijf, we zijn zelfs nog geen Nederlanders tegen gekomen, uitzonderlijk... Maar we begonnen aan de tour door the Caves en het was maar goed dat we een jacket hadden meegenomen. Het was daarbinnen maar 11 graden Celsius! We bezochten 3 Caves: Hansen Cave, Middle Cave en Timpagonos Cave. Deze caves zijn aan elkaar verbonden. Het was adembenemend mooi! Via smalle gangetjes werden we door de grotten geleid, af en toe het betere buk- en kruipwerk. Er was zelfs een meertje in de grotten. Moest meteen ook aan de grotten van Han denken, waar we een aantal jaar geleden met Frank en Jeanette zijn geweest. Bij de uitgang was het weer even wennen aan het licht en met een mooie herinnering erbij liepen we weer naar beneden. Na een roundtrip van 3,5 miles rustten we uit bij the picnic area en vulden onze energie aan met een banaan. Vervolgens gingen we op weg naar Vernal via the Alpine Scenic Drive, echt een hele mooie route. Alleen is de bewegwijzering hier ronduit slecht te noemen, we letten even niet op en we reden zo een andere highway op, komt dit niet bekend voor Eric en Heidi? De Tomtom corrigeerde maar met een paar minuten ten opzichte van de eindbestemming, dus keep on driving. Echter totdat de highway een dirt road werd, toen maar omgekeerd, en met een half uur vertraging kwamen we weer uit op het punt waar we de afslag hadden gemist. We reden via de 92 East en de I-40 east richting Vernal. Het was best druk op de weg met zondagrijders, het was dus opletten. En al helemaal toen het op gegeven midden in de bergen weer begon te hozen, binnen no time stond alles weer blank. Na een inspannende rit kwamen we uiteindelijk aan bij The Holiday Inn in Vernal. Deze keer ging het goed met inchecken en nu wisten we ook waarom het gisteren niet lukte. Ze hadden onze voornaam als achternaam gebruikt, ahum?!? Deze keer gelukkig wel een lift! Wel zo handig met al die bagage! De bagage op de kamer weer een plekje gegeven en tot het eten even rustig aan gedaan. Het avondeten hadden we snel gevonden, een paar deuren verder was een Chinese buffet. Een overvloed aan keuze! Edwin nam er maar eens een biertje op, het is tenslotte vakantie, en wat dacht je van Heineken, haha! Janneke hield het bij Dr Pepper. Nee, Marianne, nog geen rosé op deze vakantie, haha. Na het deze heerlijke maaltijd waren we zo weer in het hotel en toen nog even TV gekeken. Eigenlijk nog aan het verslag willen werken, maar jawel we vielen weer in slaap....

Deze slaapkoppen waren echter vanmorgen wel om 07:00 uur wakker en dat voor de vakantie! Ja, ja, op tijd eruit, want er zou een belangrijk telefoontje komen vanuit Nederland. Eerst uiteraard even jullie berichtjes gelezen en toen snel onder de douche. Na het waterballet ging de telefoon en liet Wilma mij weten dat ik in Veghel mag blijven werken. Wel gedacht, gehoopt op Oss, maar wie weet wat de toekomst biedt. In ieder geval leuk om met George en Simone samen te gaan werken. Jammer Marianne dat je ons gaat verlaten, maar het is je van harte gegund, terug naar jouw Uden! Geniet ervan! Na dit nieuws gingen we ontbijten en dat was deze keer weer erg lekker. Met een goede ondergrond gingen we vervolgens op weg naar Dinosaur National Monument aan de kant van Utah. Na 20 minuten konden we onze parkpas weer tevoorschijn halen en begonnen we bij het visitor center. Om 11:00 uur namen we de shuttle naar de Exhibit Hall om daar de overblijfselen van de dino;s te bewonderen. Echt indrukwekkend, zeg! Hierna liepen we via een trail met nog meer vindplaatsen terug naar het visitor center. De zon stond inmiddels hoog aan de hemel, dus goed insmeren maar en Edwin was weer wat blij met zijn Stetson. Na deze trail gelopen te hebben nog een film over Dinosaur gebied in het visitor center gekeken. Altijd interessant die informatie! Vervolgens stapten we weer in de auto en reden we naar het einde van the scenic drive, alwaar we nog een trail liepen. Deze was gelukkig gedeeltelijk in de schaduw! Tijdens het wandelen was het weer zo stil om je heen dat het gewoon pijn doet aan je oren. De natuur verbaasde ons hier ook weer. Zoveel verschillende gekleurde rotsformatie in Dino-land. Ook werden we er ook op gewezen dat deze omgeving ook Bear County is?!?! Daar was Janneke weer iets minder blij mee. Maar gelukkig geen beer gezien en na deze wandeling maakten we nog een stop bij de Petroglyphs: tekeningen ooit gemaakt door Indianen. Hierna reden we naar Split Mountain, een picnic area nabij The Green River. Daar nog heerlijk van deze mooie omgeving zitten genieten. Halverwege de middag hadden we dit gedeelte van het park naar ons zin doorkruist en reden we terug naar ons hotel. Nog even langs de Wallgreens voor boodschappen en toen op de kamer gerelaxed tot het avondeten. Janneke vond het naast relaxen ook tijd voor een wasbeurt, dus op zoek naar the guest laundry. Deze keer maar wel zeeppoeder gekozen, in plaats van wasverzachterdoekjes, weet je nog, Elly vorig jaar in Moab?

Inmiddels is de was denk ik wel droog, dus zo maar eens ophalen en dan is het weer etenstijd. Als het goed is, liggen jullie nu op een oor, dus slaap nog lekker, dan gaan wij een hapje eten.

Liefs Edwin en Janneke