Going to The West

Lieve familie en vrienden!

Echt zo gezellig dat jullie allemaal met ons meereizen! Nog even een paar reacties van onze kant:
- Edwin vindt het nog steeds jammer van de Prius, Yolande, maar inmiddels helemaal tevreden met de Camry, hoor!
- De Telegraaf hebben we inderdaad naar jullie door laten sturen, Frank & Jeanette. We hadden jullie hierover nog een sms-je gestuurd, maar blijkbaar is deze niet goed aangekomen, anyway, veel leesplezier! O, ja, Jeanette, zou je de biijlage "Vrouw" voor mij willen bewaren?
- Starbucks blijft altijd een feestje, vinden wij ook! Volgende keer als we afspreken, Ton & Simone, gaan we gewoon naar de Starbucks op Utrecht CS of Schiphol, haha! Nog wel even een vraagje voor jullie, hoe is het met Krosjka?
- Hee, Ronald, hoorde via jullie mam dat jullie vakantie ook erg geslaagd was! Vandaag hebben we bij een spoorwegovergang ruim 3 minuten moeten wachten voordat een trein met al zijn wagons voorbij was. We hebben het vastgelegd voor je op video!
- Caroline, hoe is het vorige week gegaan? Alles goed met die kleine mannen? Weer helemaal opgeknapt?
- Nu is het weer andersom, Mareille. Na onze vakantie een fotoavondje inplannen? Wij de foto's van Amerika en uiteraard zijn we benieuwd naar jouw fotoboek van Australie! O, ja, en goed om te horen dat het BBQ-overlevingspakket in de smaak is gevallen!

Zo, en dan nu de belevenissen van vandaag!

Vanmorgen heel vroeg, hoorde ik (Janneke) een vaag geluid, leek op een wekker, maar dat was het toch ook niet. Maar wakker werd ik er wel van om 03:30 uur! Was het een trein die zo nodig geluid moest maken, tuuuuu en dan keihard! Dit is schijnbaar de gang van zaken als de trein hier met heel zijn gevolg een spoorwegovergang nadert, hebben we vandaag ondervonden. Prima, maar van mijn part hoeft dat niet 's nachts, hoor. Ook Edwin was inmiddels wakker geworden. Gezellig om zo vroeg wakker te zijn tijdens de vakantie, ahum. Na veel gedraai, sukkelden we gelukkig toch weer in slaap. Maar om 07:00 uur ging de interne wekker, zoals Edwin van Elly dat noemt, ook hier af. Moest hier meteen aan denken, toen ik vanmorgen op stond. Ook Edwin en Elly reizen nu rond in Amerika en via deze site hebben we dagelijks contact! En over een paar dagen kunnen we onze belevenissen "live" met hen delen in Moab, echt zo leuk! Gezellig hebben we zin in! Maar ik dwaal af, vanmorgen 07:00 uur was het tijd voor een warme douche, want het was superkoud in de hotelkamer geworden. Het raam voor de frisse lucht had open gestaan en het was enorm afgekoeld. Na de gebruikelijke ochtendrituelen, was het tijd voor ontbijt. Dit keer hadden we zelfs een luxe ontbijt incluusief scrambled eggs en hamburgers. We stonden wel raar te kijken, hamburgers als ontbijt! Dat hebben we toch maar overgeslagen, maar de scrambled eggs bevielen goed. In de ontbijtruimte was er niet genoeg plek om voor iedereen te zitten bij het ontbijt. Een ouder echtpaar hebben we toen aan onze tafel uitgenodigd. Was echt zo leuk om daar een praatje mee te maken. We lagen ook stiekem helemaal in een deuk toen ze vroegen of we "hikers of bikers" waren. In Winter Park is iedereen nog al sportief aangelegd, vandaar deze vraag, maar zo sportief zijn wij nu ook weer niet, maar wellicht zagen we er wel zo uit, haha. Nadat we onze buikjes weer vol hadden gegeten, kon de karavaan weer vertrekken. Uitchecken, nog een beker Douwe Egberts-koffie voor onderweg en we waren ready voor vertrek. We doen gewoon lekker op zijn Amerikaans wat betreft de koffie! We lieten de DE-koffie ons goed smaken en tuften richting het westen via de I-170. Verschillende soorten landschappen passeerden de revue. Het is geen straf om hier rond te rijden, genoeg te zien! De beide camera's in de aanslag en de mooie plaatjes vastleggen,dan is hier geen probleem. Zodoende heb je gewoon niet in de gaten dat je al snel weer 2 uur aan het rijden bent, het is hier gewoon zo relaxed om te rijden, aldus de chauffeur. Maar Janneke vond het na ruim 2 uur rijden toch wel tijd voor een tussenstop. We gingen de snelweg af bij Glenwood Springs en kwamen uit de City Market om onze voorraad water aan te vullen. Je valt elke keer weer van de ene verbazing in de andere, als je in zo'n enorme Amerikaanse supermarkt rondloopt. Zo groot en zo veel aanbod, niet te filmen! Om de weerstand op peil te houden, was het de bedoeling om multivitamine te kopen. Nou, ga, daar maar eens aan staan. Rijen vol met allerlei soorten vitamines, bij wijze van spreken voor je grote teen! Uiteindelijk gevonden wat we zochten aan boodschappen en toen meteen ook maar getankt. We hadden nog wel een halve tank, maar je weet hier nooit wanneer je weer een tankstation tegenkomt. Dus liever de tank vol, dan ergens in the middle of nowhere met een lege staan. Ook had Janneke haar taak als ramenlapper weer opgepakt, anders komen de foto's en de film niet tot zijn recht als een heel kerkhof met insecten op de ruiten zit, haha. We vervolgden onze weg op de I-70 west en na ruim anderhalf uur rijden, gingen we de snelweg af om te genieten van de Grand Mesa Scenic Byway. De scenic byways zijn veelal altijd juweeltjes hier in Amerika, dus als we er eentje in de buurt tegen komen, rijden we via de scenic byway, ook al is vaak qua tijd niet de snelste, maar we hebben tenslotte vakantie, dus de tijd! Het was een hele klim om de tafelberg, de Grand Mesa, op te komen. Ook qua temperatuur kon je goed merken dat we stegen, was het op I-70 nog 84 Fahrenheit, was het boven op de Mesa 64 Fahrenheit! Het was een supermooie tocht en stopten verschillende keren om te genieten van de mooie uitzichten en de omgeving. Ook brachten we nog een bezoek aan het Visitor Center en besloten om toen nog 2 trails te gaan lopen. Het was nog vroeg en op de Mesa hadden we tenminste een aangename temperatuur om te wandelen. Rond 15:30 uur waren we uitgewandeld en zetten onze koers richting het hotel. De afdaling werd ingezet en Edwin had moeite om zich aan de snelheid te houden! De Camry wilde vooruit, gelukkig dat er een bergversnelling op zit! Edwin crosste door de bochten en Janneke herinnerde hem op zijn tijd aan de snelheid en de state patrol. Ook kwamen er herinneringen boven toen we 10 jaar geleden met Eric en Heidi door Yosemite Park reden, dat was zo'n zelfde soort rit! Maar we kwamen weer veilig aan op plaats van bestemming en dit keer logeerden we in het Best Western Grande River Inn & Suites in Clifton. Best Western is eigenlijk altijd goed en we kregen een mooie ruime kamer met een kingsize bed. Dat wordt vannacht elkaar zoeken, haha! Tijd om eventjes te relaxen voor het eten: Edwin veroverde laptop als eerste en Janneke ging lezen. Rond 19:00 uur keken we rond voor ons avondeten en we kwamen terecht bij Chin Chin, een Chinees restaurant. Eten was geweldig, maar die porties zijn echt veels te groot!!! Uiteraard konden we doggy bag mee krijgen, maar daar zaten we echt niet op te wachten. Weer naar het hotel gewandeld en op de hotelkamer de reisverslagen van Edwin en Elly gelezen, ons eigen reisverslag bijgewerkt en de foto's gescreend. Edwin had het op een gegeven moment wel gezien en viel dus in slaap. Dat voorbeeld ga ik ook maar volgen, want morgen hebben we het Colorado National Monument op het programma staan.

Welterusten en dikke knuffel van Edwin en Janneke