The Grand Canyon

Lieve familie en vrienden,
We hadden geslapen als roosjes, maar werden op een minder rooskleurige manier gewekt door onze Franse buren. Ze waren met een hele groep, die over en weer naar elkaars kamers liepen en dan de deuren lieten dicht klappen… Gelukkig scheen het zonnetje door de ramen, dus dat maakte onze dag weer goed. Heerlijk relaxed opstarten en deze morgen was het net of we op de camping waren (nee, geen Heische Tip, maar The Grand Hotel, Christel) aangezien we zelf voor het ontbijt moesten zorgen. We ontbeten op de kamer en ondertussen namen informatie door van The Grand Canyon. Tegen een uur of 10 waren we zover om richting The Grand Canyon te rijden: ingesmeerd met factor 50, rugzak met trail mix en water bij, cowboyhoed bij, en we konden vertrekken. Bij het doornemen van de informatie leek Janneke het handigste om te parkeren bij de Grand Village, centraal gelegen voor zowel de route met de shuttlebus naar Hermit Rest als de route met de shuttlebus naar het Visitor Center. We pakten eerst de shuttle naar het Visitor Center, want we wilden vandaar uit teruglopen via de rim trail naar Grand Village. In het Visitor Center lieten we ons informeren over dit wereldwonder en bekeken ook nog een film. Hierna liepen we naar the rim en het viel op dat het ontzettend druk was. Bij de viewpoints was het af en toe gewoon dringen. Ook kwamen we natuurlijk weer squirrels tegen en Janneke kan het niet laten om deze op foto vast te leggen. Ze zien er zo schattig uit, maar er wordt toch gewaarschuwd voor deze beestjes, want ze willen nog wel eens bijten. Het is dan ook verboden om ze te voeren, maar ze hebben zo in de gaten of er iets te halen valt of niet. Niet goed natuurlijk, maar wel leuk dat deze beestje van zo dichtbij kan fotograferen. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, we kwamen voor The Grand Canyon! Wat is het toch ongelooflijk mooi of je constant naar een schilderij aan het kijken bent en bij elke stap die je zet is het schilderij weer anders. Je blijft foto’s nemen, het is gewoon niet beschrijven, je moet het eigenlijk zelf beleefd en gezien hebben. We wandelden op ons gemakje richting Grand Village en stopten op zijn tijd om van het uitzicht te genieten. Het was circa 24 graden, maar het leek met 10 graden warmer, zon fel aan de hemel en geen wolkje aan de lucht. Op een gegeven moment was het af en toe windy en dat was dus juist verraderlijk, voor je het weet ben aan het verbranden. Yep, dat was uiteraard weer prijs voor ons! Maar dat merkten we pas aan het einde van de middag… Helemaal niks in de gaten hebben en gewoon lekker aan de wandel. Wat ook altijd weer hetzelfde is, welke capriolen mensen uithalen om een mooie foto van henzelf en The Grand Canyon te krijgen. Soms kijk je met angst en beven toe, als dat maar goed gaat. Vooral met die verraderlijke rukwinden hier. Gelukkig liep het vandaag van wat wij hebben gezien allemaal goed af, maar er zijn helaas ook verhalen dat men het niet meer kan terug vertellen. Na de middag kwamen we na ruim 3 km gewandeld te hebben aan bij The Grand Village en trakteerden we onszelf maar eens op een ice cream. Hierna wandelden we naar de bus shuttle voor Hermit Road om daar nog viewpoints te gaan bekijken. Aangezien het zo druk was, lieten we de eerste bus “schieten” anders voelde je net een haring in een tonnetje. Toen merkten we op dat we ongemerkt dus meer zon hadden genoten dan we bedoeld hadden. We besloten om niet de gehele route te doen, omdat het al rond 15:00 uur en een roundtrip al 80 minuten duurt zonder uit te stappen. We kozen voor Hopi point en het was de bedoeling om terug te gaan wandelen. Maar Edwin had ook last van blaren, dus besloten we na dit viewpoint terug te gaan met de shuttlebus naar Grand Village. We wandelden terug via de rim en deden ook nog Kolob Studio aan, daar hingen hele mooie schilderijen van The Grand Canyon. Hierna wandelden we terug naar de auto, want morgenochtend rijden we via The Grand Canyon East naar Zion National Park. Rond 17:00 uur waren we weer terug op de hotelkamer en waren we toch wel moe van zo’n hele dag aan de wandel. Voor het eten dus nog even relaxen en toen op naar The Mac again. Makkelijk en snel, niet zo gezond, maar we hadden geen puf meer voor uitgebreid eten. Tusayan bestaat namelijk alleen maar uit hotels en verder nog een paar fast food ketens, general store, gift store en een paar restaurants. Hierna lekker op de kamer TV gekeken, gelezen, reisverslag bijgewerkt, foto’s bekeken, kortom, heerlijk relaxen, echt het vakantiegevoel hebben…
Liefs van Edwin en Janneke