Van Sedona naar Grand Canyon

Lieve familie en vrienden,

De zon kwam onze deze morgen alweer tegemoet, wel op een ander tijdstip dan we gewend waren. Edwin was zodoende ruim voor de wekker wakker en Janneke knorde gewoon verder tot de wekker afging. Eerst even de berichtjes en onze mail lezen en uiteraard werd Edwin erg blij van het nieuws dat PSV had gewonnen van Ajax. Boy en Helga, bij jullie thuis zal het ook feest zijn geweest of niet? Eigenlijk ongelooflijk dat je alles kunt bijhouden met de techniek van tegenwoordig. Voor het ontbijt nog even een verfrissende douche en was het breakfast time. Het was inmiddels tegen 10:00 uur toen we uitcheckten en we naar downtown Sedona reden. We hebben daar op ons gemakje nog rond gewandeld en bij het visitor center informatie verzameld voor onze plannen voor vandaag. Echt zo leuk bij het visitor center zijn ze zo enthousiast over de omgeving, zonder het te vragen, komen ze al met informatie. Ook nuttige informatie, want een belangrijke route in dit gebied is door een aardverschuiving voorlopig niet meer begaanbaar ofwel een detour als gevolg. Bij het nader bekijken van de kaart, is dit gelukkig niet voor onze route van toepassing, maar wel vervelend als je deze route had gepland. Janneke had een aantal informatiebulletins verzameld en bij de Starbucks stippelden we uit wat we vandaag wilden gaan doen op de route naar The Grand Canyon. We kozen ervoor om via Flagstaff te rijden en onderweg Suncrater National Monument en Wupatki National Monument aan te doen. Maar voor dat we op pad gingen, genoten we in de schaduw bij Starbucks van een café mocha en een frappucino strawberry. Na dit verwenmomentje stapten we weer in de auto en reden we richting het noorden van Arizona. Via de mooie route 89 veranderden de rode rotsen in alpine gebied en onderweg hadden we bijna nog een aanrijding met een squirrel als Edwin niet op de rem had getrapt. Na ruim een half uur rijden kwamen we aan in Flagstaff, het was daar erg druk, dus parkeren ging niet erg gemakkelijk. Zo hadden we sightseeing vanuit de auto en we besloten eerst nog maar te gaan tanken, aangezien het in The Grand Canyon waarschijnlijk wel duur zou kunnen zijn. Janneke zorgde er ook voor dat er voor de komende dagen konden ontbijten, want bij het hotel nabij de Grand Canyon zit geen ontbijt bij. Gezien de tijd besloten we Flagstaff achter ons te laten en richting Sunset Crater te gaan rijden. Daar aangekomen haalden we een map van het gebied op bij het visitor center en deden verschillende viewpoints aan. Sunset Crater is ontstaan door een vulkaanuitbarsting rond 1064 en vandaag de dag is dat nog zichtbaar in dit gebied. In het lavagebied maakten we een wandeling, heel apart om te zien. Na deze exercise streken we naar bij the picnic area en was het tijd voor de dagelijkse vitamine, een appeltje voor de dorst. Aangezien het ontbijt een stevige ondergrond biedt, hebben we tussen de middag vaak niet of zelfs geen honger, maar komt waarschijnlijk ook wel door het warme weer. Na deze break reden we via de loop road verder naar Wupatki National Monument, alwaar een aantal ruines van indiaanse nederzettingen zichtbaar zijn. We kozen gezien de tijd voor een bezoek aan het visitor center en daar een trail te wandelen. Ook kwamen we nog Nederlanders tegen en even met hen een praatje gemaakt. Het was voor hen de 6e keer dat ze in het Westen van Amerika een rondreis maakten. Ooit was het bij hen ook begonnen, we moeten een keer in ons leven naar Amerika op vakantie en zij gingen nu elke 2 jaar terug. Leuk om te horen dat er meer van die Amerika-fans zijn. De trail was meteen ook informatief en het was interessant om hierover meer te weten te komen. Rond 15:00 uur slingerden we Tomtom weer aan, met als eindbestemming ons hotel in Tusayan, nabij The Grand Canyon. Na ruim een uur rijden kwamen we bij de ingang van het park aan en we besloten om een stop te maken bij Desert View. En het geeft elke keer weer kippenvel om daar op de rand van The Grand Canyon te staan, het is gewoon zo indrukwekkend en mooi! Even dus een eerste glimp van dit wereldwonder en toen door naar ons hotel. We wilden graag voor het donker op plaats van bestemming zijn, want het is hier echt niet te rijden als het donker is. Met name de gaten in de weg, zijn dan gewoon gevaarlijk. We logeerden weer in The Grand Hotel in Tusayan, hier hebben we de eerste keer toen we in Amerika waren samen met Eric en Heidi ook gelogeerd. We laden de kofferbak weer uit en installeerden alles weer op de kamer. We besloten meteen maar door te lopen naar de M van Meintje ofwel Mac Donalds om daar ons avondeten te nuttigen. We waren net op tijd, want het werd gigadruk toen iedereen terugkwam van sunset. De Quarter Pounder en de kipnuggets smaakten goed na zo dag vol met indrukken. Vervolgens liepen we terug naar ons hotel om te relaxen en na te genieten van wat we vandaag allemaal weer hadden meegemaakt.
Dadelijk nog proberen het verslag te uploaden, want de verbinding lag er een tijdje uit. Het is de vraag of het ook lukt met de foto’s, anders houden jullie die nog tegoed. O, ja, we hebben hier geen verbinding qua telefoon, we zijn tot en met woensdag dus alleen via Whatsapp en de mail bereikbaar…

Liefs voor nu en wij gaan maar eens dromen over alles, Edwin en Janneke

P.S. Ton en Simone geniet van jullie vakantie, we sturen de zon ook een beetje jullie kant op, okay?