Beautiful scenery

Lieve familie en vrienden,

Vanmorgen werden we wakker door…. de kou! Niet geloven, maar echt waar! We hadden het raam vannacht open gehad voor de frisse lucht, maar die was wel heel erg frisjes! Edwin deed zelfs de verwarming in plaats van de arico aan, dat wil nog al iets zeggen, want Edwin heeft het nooit koud. In de badkamer hing gelukkig ook zo’n “opwarmlamp” anders was de douche dubbel verfrissend geweest, haha! Deze keer hadden voor de verandering ontbijt op de kamer. Koffie gezet en samen met een Danish Pastry verobberd. Dit is een soort koffiebroodje, maar dan in het kwadraat! Ja, we zijn in Amerika, dus alles is large! We hadden maar 1 overnachting in The Ruby’s Inn, dus alles werd weer ingepakt en ingeladen in de Camry. Nog uitchecken en toen op weg naar Sunset Point in Bryce Canyon National Park aangezien we nog een trail wilden lopen in deze mooie omgeving. We kozen volgens The Hoodoo, het nieuwkrantje van het park, voor the World’s best 3-mile hike! Het was nog behoorlijk koud toen we aan de trail begonnen, namelijk 50 Fahrenheit ( 10 graden Celsisus). We liepen via de Rim van Sunset Point naar Sunrise Point, om daar af te dalen in het Bryce Amphitheater. Via Queens of Garden trail liepen via de Navajo Loop richting Wall Street, alwaar we weer naar boven naar Sunset Point “zwoegden”. Verschillende hoodoos hebben een naam gekregen, zoals Queen Victoria, ET of Thors Hammer. Er zijn namelijk zoveel verschillende creaties, dat daar inderdaad allerlei figuren in gezien kunnen worden. Rond 09:30 uur begonnen aan de trail en na ruim 2 uur wandelden waren we weer bij ons beginpunt. Totaal hadden we er toen 4,6 kilometer op zitten. Door het feit dat je overal foto’s van zou willen nemen en je van de ene verbazing in de andere valt, duurt zo’n trail langer dan normaal. Maar ook het laatste stuk omhoog klauteren, gaat niet zo snel, gezien de hoogte waarop je hier bivakkeert. Je zit namelijk op zo’n 2500 meter hoogte. We konden nog geen afscheid nemen van dit mooie park, daarom gingen na de trail uitrusten op een bankje op de rim en het zonnetje was er inmiddels ook weer ruimschoots bij . We hadden zo een mooi overzicht over het Bryce Amphitheater en maakten nog een mooie panaromafoto voor de archieven. Ook al hoefden we maar 90 miles te rijden vandaag naar Zion National Park, besloten we rond 12:00 uur dat het tijd was om te gaan. Toen we richting de uitgang van park reden, zag Edwin een groep pronghorns in de schaduw liggen. Dus, uhhhhh, op de rem en omkeren met die Camry! Dus het Japannertje Janneke deed weer flink haar best! Na dit mooie fotomoment besloten we om de Camry toch nog maar vol te gooien, want de prijzen van benzine richting het Westen stijgen inderdaad gestaag. We betaalden voor een gallon $ 3,99 en dit was het duurste tot nu toe. Janneke vond het ook tijd voor koffie, dus helemaal op zijn Amerikaans voor allebei een French Vanilla voor onderweg. Mmm erg lekker! We reden vandaag weer via de Scenic Byways, dus weer genoeg te zien. The Scenic Byway 12 had het beste voor het laatste bewaard, want via Red Canyon kwamen we terecht op de Scenic Byway 89 South. Van rood gesteente de overgang naar weelderig groen, nog een uitloper van het Dixie National Forest, ongelooflijk dat het landschap zo snel kan veranderen. Bij Mt Carmel Junction reden we de Scenic Byway 9 West op en redelijk snel konden we onze parkpas weer te voorschijn toveren. Even wapperen met de pas en we mochten inclusief informatie van Zion National Park weer verder. Ook deze Byway is weer een juweeltje, maar dat is ook geen wonder als de weg door Zion National Park gaat en daar Zion Park Boulevard heet! Edwin was vandaag net een havik, want hij spotte een aantal bighorns. Dus, uhhhhh, weer op de rem en klik, klik, klik…. Lang leven de digitale camera, toch wel een hele fijne uitvinding zo’n digitale camera! Rond 14:30 uur arriveerden we bij de Quality Inn , net buiten het park, in het plaatsje Springdale. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 91 Fahrenheit (33 graden Celsius), heel wat anders waar we vanmorgen mee waren begonnen! Gelukkig was onze hotelkamer al gereed en werd de Camry weer uitgeladen. Op de hotelkamer kreeg alles weer een plekje en deden het eventjes rustig aan. Een beetje informatie lezen over de omgeving, internetten of puzzelen. Rond 16:30 uur trokken we onze wandelschoenen weer aan en stapten op de shuttlebus naar het park. We reden vanaf het visitor center via de Zion Canyon Scenic Drive naar het laatste viewpoint, namelijk The Temple Sinawava. Toen we uit de shuttlebus stapten was de zon al voor een eind verdwenen achter de gigantische rotsen, dus prima wandelweer. We liepen op ons gemakje richting The Narrows, via de Riverside Walk. Onderweg kwamen we tot 2 keer toe hertjes tegen, echt helemaal geweldig! Er was ook weer een kleine bambi bij, echt so cute! Maar we moesten ook wel lachen om de opmerking van een van de andere fotografes: she has bunnie ears! De lichtinval op deze trail zo aan het einde van de middag was erg mooi dus de fotocamera maakte ook hier weer overuren! Aan het einde komt de trail uit bij The Narrows, de rivier wordt dan ingeklemd door twee rotswanden en naarmate men stroomopwaarts gaat wordt het steeds “nauwer” om het zomaar te zeggen, zie ook:: http://www.google.com/search?q=the+narrows+zion&hl=nl&prmd=imvns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=jkxZUJenI8GmigK044HACA&ved=0CCIQsAQ&biw=1024&bih=485. Het was weer de moeite waard en rond 19:00 uur stapten we in de shuttlebus om terug te gaan naar Springdale. Onderweg raakten we onderhand te tel kwijt van het aantal hertjes dat we zagen, bij het vallen van de avond, lopen ze ook hier dus nabij de weg. Eventjes alleen genieten van de hertjes en de camera’s lieten we met rust. In Springdale aangekomen, liepen we eerst nog even naar the market om water en frisdrank te halen, alvorens naar het hotel te wandelen. Even de rugzak en the stetson (cowboyhoed van Edwin) droppen op de hotelkamer en op naar ons avondeten. We wandelden naar de restaurantjes en kozen voor Oscar’s Cafe. Het was inmiddels 20:00 uur dus we hadden wel zin in iets lekkers. Dat lekkers bestond voor Edwin uit een Sirloin Top Steak met frites en salade en Janneke koos voor tortilla’s met green-chili marinated steak. We lieten het eten ons goed smaken en met een goedgevuld buikje liepen we weer terug naar het hotel. Op de hotelkamer werd de laptop er weer bij gepakt en het reisverslag weer bijgewerkt. Edwin keek naar The Big Theory, maar was toch wel moe en viel al redelijk snel in slaap. Zo dadelijk nog de foto’s screenen en dan is het ook voor Janneke: “Oogjes dicht en snaveltje toe”….

Welterusten en een dikke knuffel van Edwin en Janneke