Beautiful Capitol Reef

Lieve familie en vrienden,
Weer geweldig, om van jullie te horen, het is zo ontzettend leuk om op deze manier contact met elkaar te hebben! We genieten hier elke dag weer van!
Vandaag was weer een relaxed dagje al zeggen we het zelf! Vanmorgen sliepen we uit tot 08:00 uur en op ons gemakje begonnen we deze nieuwe dag in The States. We logeren 2 nachten in het Best Western Capitol Reef, net buiten het park. Er hoefde dus niet gepakt te worden en het ontbijt werd gereserveerd tot 11:00 uur. Relaxed toch? Deze keer mochten we tijdens het ontbijt voor $ 10,- aan ontbijt uitkiezen, wat een bofkontjes zijn wij toch! Edwin koos voor scrambled eggs, biscuits and gravy. Dit laatste pakte toch iets anders uit dan gedacht, namelijk een soort pasteitjes met ragout en niet biscuits zoals we in Europa gewend zijn. Als je op Google zoekt, blijkt het schijnbaar een van de populairste ontbijtgerechten te zijn, maar niet voor Edwin… Janneke had pancakes en scrambled eggs with bacon. Uiteraard werd er jus d’orange en koffie bij geserveerd. Voor de koffie gold refill, net als in de films werden we zo vaak voorzien van koffie als we maar wilden. Nou, na 2 megamokken van dit slootwater, hoef je echt geen refill meer, hoor, haha! Na dit mega-ontbijt was het tijd om calorieën te gaan verbranden! De wandelschoenen aan en hup de Camry in op weg naar Capitol Reef National Park. Na goed een kwartier rijden, parkeerden we onze Camry op de parkeerplaats van de picknic area en gingen op zoek naar het startpunt van de trail Cohab Canyon. We wandelden langs Gifford House in het Fruita Historic District en in de schaduw van dit historische huisje (zie ook: http://www.nps.gov/care/historyculture/giffordhomestead.htm), smeerden we nog maar eens factor 50 op. Dit huisje staat vlakbij de Fremont River en we hoorden geritsel bij het riet en opeens stonden we oog in oog met een hert. Hert geschrokken, en ging er als een haas vandaar, wij stonden daar mooi flabbergasted te kijken. Toen vervolgden we onze weg maar richting het startpunt van de trail, nog geen paar stappen gezet en huppelen er een moederhert met jong voorbij! Deze wel gelukkig op de foto kunnen zetten. Helemaal geweldig! We wisten wel dat hier veel hertjes rondlopen in deze omgeving van de vorige keren dat we hier waren in dit park, maar dit sloeg natuurlijk alles. Toch eindelijk aan de trail begonnen en dat was eerst een forse klim omhoog, op zijn tijd maakten we stop om te genieten van het uitzicht over het Fruita Historic District, maar ook om even op adem te komen. Lees vooral Janneke, want na afgelopen keel- en oorontsteking, is die conditie niet veel meer waard. Maar op ons gemakje kwamen we er wel, bovendien moesten er tussendoor ook foto’s genomen worden, want deze trail was meer dan de moeite waard. We slingerden ons een weg naar boven en kwamen toen in een canyon terecht, adembenemend, zoveel moois wat we daar zagen! Het was inmiddels alweer lekker warm aan het worden in de zon, maar gelukkig hadden we in de canyon diverse schaduwplekken. We besloten om nog een trail eraan vast te plakken, we waren er nu toch, dus liepen we richting Fruita Overlook. Weer klauterden we als berggeiten omhoog en konden kiezen voor 2 viewpoints. Kiezen was te moeilijk, we wilden immers niet missen, dus dan alle 2 maar, dus vooruit met die geit en we stiefelden weer op ons gemakje verder. Ook hier werden we niet teleurgesteld en genoten van elk moment! Ons fototoestel en de videocamera maakten weer overuren! Een tijd lang hebben we op een rots gezeten, uiteraard wel in de schaduw, en genoten van al dit moois! Toen weer terug en we besloten om de camera’s de rust te gunnen en zelf heel bewust de omgeving in je op te nemen. Op zijn tijd maakten we weer een stop en ook al liepen we dezelfde weg terug, bleef deze ons verbazen. Stiekem dus af en toe nog een foto genomen! Na zo’n 3 uur hiken, kwamen we weer heelhuids in het Fruita Historic District aan en we liepen via de campground naar the orchards. In het verleden verbouwden de mormonen hier allerlei soorten fruit en vandaag de dag, mag je dit hier tegen een kleine vergoeding zelf plukken, verser kan dus niet. Alleen het fruitseizoen was aan de bomen te zien, een heel eind over. Maar niet getreurd we hadden zelf ons eigen fruit bij en ploften op een bankje neer. Het was al ruim lunchtijd geweest, dus goed om even een break te nemen. Toen we onze vitamines weer binnen hadden, liepen we terug naar de Camry langs de Fremont River. We zagen nog een hele mooie vlinder en deze moest natuurlijk op de plaat worden vastgelegd. Verder was het volgens mij vandaag “hertjes-dag” want we spotten een hert tussen de struiken! Janneke stond meteen in de Japanner-stand en knipte naar hartelust erop los. Wat een geluk en het kon niet op, want er kwam nog een bambi aangehuppeld! De eerste bambi at onverstoorbaar verder en de kleine bambi huppelde de andere kant op. Het leverde mooie plaatjes op! Rond 14:30 uur stapten we in de Camry en reden we terug naar ons hotel. Janneke vond het eigenlijk wel tijd voor een duik in het zwembad na zo’n inspannende wandeling, lekker eventjes afkoelen! Edwin vond dit ook een goed idee, dus hup, zwemkleding aan en plons het zwembad in. Janneke zwom een half uur lang het zwembad heen en weer, heerlijk baantjes trekken! Edwin was dit ook van plan, maar zijn schouder speelde weer op, dus hij verplaatste naar de hot tub. Toen Janneke haar exercise had gedaan, was het ook tijd om te relaxen in de hot tub. De rest van de middag hebben we het rustig aan gedaan, maar toch hielden we de klok in de gaten, want we wilden de zonsondergang gaan bekijken. Tegen 18:00 uur werd de Camry weer gestart en reden we naar Panorama Point. Hier genoten we van het enorme uitzicht en de mooie zonsondergang. Van al die indrukken krijg je wel honger, dus op de terugweg reden we naar Torrey om bij de Subwauy ons avondeten in te slaan. Een overheerlijk brood (12 inch) met kip, sla, tomaten, uien, olijven en pickles (kan even niet op het Nederlandse woord komen, moet niet gekker worden) namen we mee naar ons hotel, uiteraard ontbrak de beker frisdrank en het zakje chips ook niet (zit in het menu erbij). Op de hotelkamer verobberden we the 12 inch en konden daarna geen boe of ba meer zeggen. Dus ging Edwin maar tv kijken en tikte Janneke het reisverslag uit…

O, ja, het bereik is hier niet om over naar huis te schrijven, telefonisch zijn we dus slecht bereikbaar, pap en mam.

En nog een speciaal berichtje voor onze petekindjes Daphne en Kevin:
We wensen jullie komende week heel veel plezier in Londen toe! Kijk maar eens op jullie Kinderrekeningen, dan kunnen jullie iets leuks kopen in Londen! Veel plezier en geniet ervan! Veel liefs van oom Edwin en tante Janneke

Edwin slaapt inmiddels als een roos en mijn luikjes vallen ook bijna dicht, dus welterusten of beter gezegd weer een nieuwe week, weer nieuwe kansen!

Liefs van Edwin en Janneke